Keep typing...
Dit bericht is gepubliceerd met dank aan DuikeninBeeld. Alle originele artikelen lees je hier.
Er zijn vele kanten aan Bali - er is zoveel te ontdekken voor zowel duikers als niet-duikers. Onderwaterfotograaf René Weterings wordt Tulamben nooit moe. In het tweede deel van zijn vierdelige serie neemt hij nog een duik - onder water en boven water.
Het water is helder, de zon schijnt en er staat weinig stroming. Dit zijn goede omstandigheden voor het fotograferen van de kunstmatige riffen van de Tulambeni Coral Garden. Samen met Cindy en Isis geniet ik van het landschap van het huisrif van Tauch Terminal Tulamben en sta ik versteld van de hoeveelheid vis.
Foto credits: René Weterings
Na wat wrakduiken op Liberty en macroduiken op Melast is het tijd om het huisrif te bewonderen. Het landschap bestaat hier uit een zandvlakte met veel door de mens gemaakte artefacten. Ze zijn ontworpen om de koraalgroei te stimuleren in de diepere delen van het gebied waar weinig ander hard substraat aanwezig is. De kunstmatige objecten variëren van betonnen reefballs, zoals we ze in Nederland ook kennen, tot betonnen beelden van haaien of dolfijnen en metalen constructies die op vliegtuigen lijken. Koralen groeien er goed in en ik vind ze erg fotogeniek, ook al zijn het geen natuurlijke elementen.
Foto credits: René Weterings
Het huisrif herbergt veel vissen, grote scholen kardinalen, anemonen met clownvissen, snappers en andere zeer kleurrijke vissen. Cindy en Isis poseren boven een veld met anemonen met prachtige oranje kardinalen op de voorgrond. Er zijn er zoveel! We zoeken naar de clownvisjes in de anemonen, maar hier zijn ze moeilijk te zien. Tussen sommige kunstmatige objecten zie ik iets in het zand. Ik kan niet helemaal vinden wat het is en ik gebaar dat Cindy en Isis moeten komen kijken - het is een kleine rog! Hij laat zich even zien, maar stuift daarna snel weg over het zand.
Foto credits: René Weterings
We stappen zo eenvoudig uit het water als we er ook in gingen. Het strand van Tulamben bestaat voornamelijk uit een mooi pad van rubberen matten die over de toch wel onhandige grote kiezelstenen zijn gelegd. Alleen als de golfslag erg sterk is, moet je echt even uitkijken. Het duikcentrum is slechts 20 meter vanaf het pad gelegen. Hier ploffen we tevreden neer op de bankjes we onze duikspullen hebben gespoeld. Tijd om een heerlijke Balinese koffie te drinken en na de duik op het huisrif te genieten.
Foto credits: René Weterings
Na een korte tijd in het zwembad met een van de gidsen mag Rowan (13) deze middag ook een duik nemen op het huisrif. Ik ga mee om foto's te maken en van zijn enthousiasme te genieten. Hij heeft wat moeite om te water te gaan, maar ook hij komt er wel.Al snel dalen we nog een keer af in het heldere water. Het gaat hem goed af en heeft weinig begeleiding nodig wat de techniek van het duiken betreft.
Foto credits: René Weterings
De gids wijst af en toe wat mooie dingen aan, maar Rowan is zelf ook een goede spotter. Hij wijst op alles wat hij ziet en seint dan "ok". Ik geniet ook, want ik zie dat hij het leuk heeft. Ik zie dat hij geniet, dus ik geniet ook. De gids laat ons al snel wat vrijer en we duiken samen langs de objecten. Dit is een geweldige kans voor mij om het landschap met Rowan vast te leggen. Na ongeveer dertig minuten komt Rowan het water uit en vraagt enthousiast wanneer hij nog een keer mag!
Foto credits: René Weterings
Duiken, relaxen, zwemmen, eten en dat steeds maar herhalen is natuurlijk erg leuk. We zijn echter ook op Bali om het eiland te ontdekken. We boeken een dag bij het resort met een eigen chauffeur die ons de door ons uitgekozen plaatsen gaat laten zien. Het wordt een lange dag, dus we gaan redelijk vroeg uit bed en vertrekken na het ontbijt met een busje vanaf het resort. Maddi, onze gids, is zeer vriendelijk en vertelt ons in zijn vloeiende Engels over Bali. Hij vertelt ook over zichzelf en zijn leven met zijn familie. Ondanks zijn af en toe slechte Engels begrijpen we wat hij bedoelt. Ik ben er zeker van dat onze kinderen zich eens achter de oren krabben van verbazing terwijl ze luisteren vanaf de achterbank.
Foto credits: René Weterings
De eerste stop biedt een prachtig uitzicht op rijstvelden. Het water in de velden reflecteert prachtig tussen het frisgroene van de planten. We zien een vader zijn kinderen wassen bij een wasplaats in de verte. Een vreemd gezicht en niet iets wat je verwacht. Waterstroompjes lopen tussen de rijstvelden door, soms natuurlijk, soms gekanaliseerd. De wegen er tussen zijn smal en hobbelig. Rowan tuurt dromerig over de velden uit, wat een magisch beeld.
Foto credits: René Weterings
We rijden door velden vol bloemen, rijst, mais en aardappelen. Het lijkt erop dat elke familie zijn eigen tempel heeft; er lijken duizenden te zijn. Waar water in de buurt is, kunnen we zwaluwtjes zien vliegen en cicaden geluiden in de bomen horen. De geur van wierrook en een brandend vuurtje voor de saté komt ons in elk dorp tegemoet. Een korte stop bij een koffieplantage en een proeverij is een welkome afleiding na het slalommen op de veelal smalle wegen. Het is geweldig om te horen hoe ze hier de koffie verbouwen. De koffietjes met ladingen suiker erin zijn niet mijn ding, geef mij maar zwarte Bali koffie.
Het waterpaleis "Taman Tirta Gangga" is de volgende stop. We gaan verder. Hier is het wat drukker en toeristischer, maar ik vind het eigenlijk prima. Het paleis heeft prachtige tuinen en vijvers met koi karpers. Om af te koelen, trakteren we onszelf op een ijsje en geven we ook wat aan onze gids. Hij kan dat waarderen, maar slaat het toch af uit beleefdheid.
Foto credits: René Weterings
Aan de voet van de vulkaan Agung is de volgende stop de grootste tempel van Bali, Pura Besakih, ook wel de Moedertempel genoemd. We nemen de shuttlebus naar het punt waar we te voet moeten gaan. Bij de ingang krijgen we allemaal een sarong te leen, want dat is hier wel verplicht. Natuurlijk voelt dat vreemd in het begin en de kinderen kunnen er smakelijk om lachen.e tempel is buitengewoon groot, er is een sterke geur van wierrook en op verschillende plaatsen zitten mensen te bidden of muziek te spelen. Af en toe worden we aangesproken om dingen te kopen. Hoewel we dit zoveel mogelijk negeren, zien de dames boven in het complex toch wat leuks om te kopen. Na een flinke wandeltocht keren we terug bij onze gids. Onderweg maken we een lunchstop met uitzicht over het Meer van Batur.
Foto credits: René Weterings
De Drop Off is een prachtige duikstek in de buurt van het resort. Het is slechts vijf minuten rijden met de auto en de instap is slechts enkele honderd meter van het resort. Onder de bomen zijn bankjes gemaakt om je duikspullen op te zetten. We gaan te water via het strand waar de lokale bootjes staan. Ook hier is het oppassen, want onder de waterlijn liggen vrij grote stenen waar je zomaar over kunt struikelen.
Foto credits: René Weterings
We zakken af naar de zandbodem en zwemmen op het gemakje richting het oosten. Onze gids toont kleinere dieren op het zand, zoals verschillende zeenaaktslakken. Er staat een behoorlijke deining, dus macrofoto's maken is moeilijk. Een stuk verder wordt het dieper en is het begin van het rif te zien. De wand wordt snel steiler en heeft een prachtige flora van verschillende koralen. Onder ons zien we een Hawksbill schildpad eten, maar we laten het dier met rust. De gids toont ons een electric clamp, een soort oester die bliksemschichtjes afvuurt over de rand van zijn lijf. Een heel leuk gezicht dat Isis zal waarderen. Vandaag mag ze model staan voor de prachtige waaierkoralen en de prachtige paarse anemoon met clownvissen. Dit rif is echt prachtig.
Foto credits: René Weterings
Het is een veelzijdige duikstek, want een andere duik ga ik op pad met Cindy en neem ik de macrolens mee. Van bladvissen tot zeenaaktslakken en gobies op het rif zijn er veel te zien. Hoewel hij zich goed verstopt, wijst de gids hem aan. Wat een prachtige ontdekking! Ik geniet met volle teugen hier, het is jammer dat we morgen naar Pemuteran vertrekken. In Tulamben had ik nog meer duiken willen maken.
Foto credits: René Weterings
Resort: Tauch Terminal Tulamben
Stad en/of regio: Bali, Indonesië
Blog deel 1: René Weterings in Tulamben
Duikstekken: Coral Garden (huisrif) & Drop Off
Tekst & foto: René Weterings
Onderwaterfotograaf René Weterings is getrouwd met Cindy, vader van Isis en Rowan en woont in Geertruidenberg. Zijn passies? Het gezin, duiken, snorkelen, fotograferen en schrijven over zijn belevenissen in het water. Hij schrijft regelmatig artikelen voor o.a. DuikeninBeeld en het magazine ‘Onderwatersport’. Zijn opgedane kennis over onderwaterfotografie deelt hij graag met andere enthousiastelingen via diverse kanalen, van beginners tot gevorderden.
In 2015 werd hij ‘Belgisch Kampioen Onderwaterfotografie’ en in 2018, 2019, 2020, 2021 én 2022 'Nederlands Kampioen Onderwaterfotografie'. Op het CMAS Wereld Kampioenschap Onderwaterfotografie 2019 in Tenerife won hij zilver voor zijn foto in de categorie 'groothoek'.
Houd jij ook zo van duiken en onderwaterfotografie? Of wil je juist graag eens kennismaken met het fotograferen van de onderwaterwereld? Dan is dit je kans! Samen met René Weterings biedt Diving World een exclusieve reis aan die volledig in het teken van duiken en onderwaterfotografie staat! Meer informatie? Klik dan HIER!
Maandelijks het laatste duiknieuws, de beste aanbiedingen en de meest bijzondere liveaboard trips direct in jouw mailbox!